ای گلوبغض نگیر،وراه نفسم راتنگش مکن

دل من یاقوت تو از دست برفته که برفته

افسوس نخور و عاشقانه تر نگاهش مکن

رفت که رفت ،نگو به درک بادا رفتنش را

اینگونه عشق دیروزت را نفرینش مکن

نگو نیکو بود ونامهربان رفت زپیشم

به یادش تو دیگر دلت راعصیانش مکن

بگو من هم خدایی دارم بزرگ ورحیم

فقطتاتوانی تودیگر او راصدلیش مکن

بگذار راهش راتا دو راهی پیش رود

بعد ازآن هم تو هرگز التماسش مکن

به خدایت شکایت بنویس از سینه ات

ازرفتنش بی تو،اورا شکایتش نکن

اگر مرد که مرد به درک بادش به درک

زجه مزن،روی مکن،ماتم سُرایی هم مکن

نصیحت ممنوع